Communiceren met dat ene juist gekozen woord blijkt voldoende! Afgelopen maand ben ik voor het eerst in Japan geweest. En wel meteen drieënhalve week lang. Wat een feest. Zoveel impressies; de tempels, shrines en torii, boeddha’s en het waanzinnige eten bestaande uit veelal pure ingrediënten. Ook de natuur met in het noorden de poedersneeuw, de kleinere eilanden in het zuiden waaronder Naoshima, het bamboebos bij Kyoto en Mount Fuji plus de ‘Japanse Alpen’ op een uur rijden van Tokyo. De mensen met hun eigen (sub)culturen, structuur en rust. En wat is iedereen beleefd! Zo is bellen in het openbaar vervoer ‘not done’. Een soort stiltecoupé maar dan in elke bus, trein, metro of tram. De art van kunstenaars zoals Yayoi Kusama en architect Tadao Ando…. Je begrijpt; ik ben alle indrukken nog aan het verwerken.
Als sprekerscoach en communicatiestrateeg (en ook zes-talig – is dat een woord – mens) leek het me handig om toch iets in het Japans te kunnen zeggen. En dus leerde ik online een fractie van deze – voor mij – totaal vreemde taal. In voorbereiding op onze reis oefende ik een maand lang iedere dag een half uurtje Japans met Duolingo. Achteraf waren een paar woorden wellicht voldoende geweest. Natuurlijk groeten en bedanken; kon’nichiwa, konbanwa en arigatõgozaimasu. Het belangrijkste woord bleek “sugoi”! Dit woord staat voor veel: “verbazingwekkend, geweldig of fantastisch”. Het wordt gebruikt als je onder de indruk bent van iemand. Het is een groot compliment. Hoe mooi dat je door “sugoi sugoi” te zeggen, in Japan iemand meteen blij maakt. Daar kan werkelijk geen Duolingo of Babbel tegenop.
Daar kwam ik achter toen we op een avond nog een afzakkertje dronken in een bar in Hiroshima. Ergens op de derde verdieping in een gebouwtje midden in een van de vele uitgaansgebieden. Met dank aan google maps overigens. Terwijl we wat met de barman en zijn mooie vrouw communiceerden – ook met dank aan google en dan translate – riep zij opeens enthousiast: “ Sugoi sugoi”. Toen we beseften wat het betekende, hebben we dit woord de rest van onze reis op allerlei momenten gebruikt. Elke Japanner die dit woord van ons te horen kreeg, werd acuut enthousiast en toverde een grote glimlach op het gezicht. Sterker nog; ze dachten hierdoor vaak dat we Japans spraken! Hoe makkelijk kan communiceren en dus verbinden zijn.
Voor mij was onze reis naar Japan een reis waar ik al heel lang naar uitkeek en die ik ook nog lang ga koesteren. Het was echt waanzinnig! Aan de andere kant besef ik heel goed dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn is in dit land. Het werkethos onder kantoormensen is ‘bijzonder’; 60 a 80 uren per week werken is niet uitzonderlijk. En dan ook nog minimaal eenmaal per week uiteten en drinken ‘met de baas’! Het klinkt cliché en toch …. “Wat hebben wij het dan goed in Nederland zeker als het om de combinatie werk en privé gaat. Sugoi sugoi!”
Wil je mijn tips weten of inspiratie krijgen via mijn foto’s over Japan, dan weet je me te vinden.
Voor nu voor jou: SUGOI.
Geïnspireerde groeten, Marlou